Po zakończeniu rozbudowy
portu lotniczego na warszawskim Okęciu, lotnisko będzie mogło obsłużyć do 10
milionów pasażerów rocznie. Wieloprzestrzenne wnętrza nowego terminalu i pirsów
utworzą razem jedną strefę pożarową o łącznej powierzchni 90 000 m2.
Architektura
Obecnie międzynarodowy port lotniczy na Okęciu może przyjąć 3,5 miliona
pasażerów rocznie. Projekt rozbudowy portu lotniczego przewiduje powstanie
drugiego terminalu oraz dwóch pirsów z 21 stanowiskami kontaktowymi, co pozwoli
obsłużyć rocznie do 10 milionów pasażerów.
Główną zaletą nowego terminalu jest możliwość jego rozbudowy w sytuacji
zwiększającej się liczby posażerów ze strefy Schengen
oraz innych pasażerów korzystających z lotnisk.
Najistotniejszym zadaniem projektowym było zapewnienie bezpieczeństwa (poprzez
zainstalowanie nowoczesnych sytemów, takich jak:
system monitoringu, przeciwpożarowych, kontroli pasażerów) oraz zapewnienie
sprawnego przepływu pasażerów.
Budynek Terminalu 2 zlokalizowano w miejscu wynikającym z naturalnego kierunku
rozwoju lotniska - tak, aby zapewnić najbardziej efektywną obsługę płyty
lotniskowej (obsługę samolotów i urządzeń znajdujących się na płycie lotniska)
i jej koordynację z nowym terminalem (szybki dostęp pasażerów do samolotów).
Fasada pirsu i terminalu będzie w całości przeszklona, tak
aby stworzyć wrażenie lekkości i transparentności całego budynku.
Zapewni to również kontakt wzrokowy pomiędzy poszczególnymi strefami wnętrza,
powiązania widokowe między wnętrzem i zewnętrzem oraz dostęp światła dziennego
do jak największej części terminalu.
Maja Chęcińska, Pierluca Roccheggiani
Rzut kondygnacji
+1. Oznaczenia: 1 - poczekalnia osób towarzyszących;
2 - punkty odprawy pasażerów; 3 - hala główna
Terminalu 2; 4 - punkty odbioru bagażu; odprawa pasażerów;
5 - system bagażowy; 6 - Terminal 1;
7 - stanowisko kontaktowe; 8 - pomieszczenia biurowe
Realizacja
Podstawowym zagadnieniem modernizacji funkcjonującego lotniska jest konieczność
zwiększenia jego przepustowości, poprawienia wygody użytkowników i utrzymania
działania infrastruktury istniejącej: terminalu, dróg i estakad dojazdowych,
płyty lotniska. W przypadku lotniska na Okęciu właśnie te obiekty są
rozbudowywane i modernizowane.
Przebudowa każdego z nich nie może zakłócić pracy pozostałych - dlatego przy
wykonywaniu robót ziemnych pod nowy terminal należało najpierw przełożyć
instalacje, obsługujące dalsze części lotniska i zapewnić ciągłość ich
działania. Po zlikwidowaniu czterech północnych pomostów pasażerskich Terminalu
1, wybudowano tymczasowe rękawy o parametrach odpowiadających budynkowi
lotniska (wentylacja, informacja głosowa, instalacje alarmowe) i przepustowości
rekompensującej rozebrane pomosty.
Usunięcie pozostałych pomostów nastąpi po otwarciu pirsu północnego i nowej
hali głównej.
Bogusław Ataman
|
|
|
|
Widok Terminalu 2 z wieży kontroli lotów. |
Widok elewacji zachodniej pirsu północnego |
Ochrona przeciwpożarowa
Zasady
ochrony przeciwpożarowej dla Terminalu 2 opracowano na podstawie przepisów
krajowych, wykorzystując też rozwiązania międzynarodowe (VdS,
NFPA) w zakresie ochrony przeciwpożarowej budynków lotniskowych, w
szczególności odnoszące się do oddymiania i stałych instalacji gaśniczych
(tryskaczowych).
Ponieważ nie udało się spełnić niektórych wymagań prawa budowlanego, uzyskano
odstępstwo między innymi w zakresie dopuszczalnej wielkości strefy pożarowej i
długości dróg ewakuacyjnych. Dla uzyskania odstępstw konieczne było
zastosowanie w całym budynku instalacji tryskaczowej, sygnalizacji pożaru oraz
nawodnionych pionów z zaworami hydrantowymi. Nowy obiekt będzie stanowił wraz z
Terminalem 1 jedną strefę pożarową o powierzchni około 90 000 m2 z wydzielonymi
pożarowo: pomieszczeniem bagażowni, niektórymi częściami biurowymi i
socjalnymi, pomieszczeniami magazynowymi i technicznymi (nie wydzielono
pożarowo pomieszczeń technicznych o zbliżonej funkcji, przylegających do
siebie).
Tadeusz Cisek
Przekrój pionowy przez wieżę kontroli lotów i pirs.
Oznaczenia: 1 - trzon nośny o ścianach żelbetowych grubości 20 cm;
2 - strop gr. 20 cm; 3 - tarcza ściany zewnętrznej
Konstrukcja
Charakterystycznym
elementem Terminalu 2 jest dach, którego wyeksponowaną konstrukcję tworzą rury
stalowe, zakończone z obu stron przegubami ze sworzniami o dużej średnicy.
Rozgałęzione w kształt trójkąta stanowią one stateczny układ konstrukcyjny
razem ze wspartymi na nich blachownicami. Wytężenia i odkształcenia wszystkich
elementów stalowych od kombinacji obciążeń stałych i zmiennych określono
programem obliczeniowym ROBOT Millennium.
Układ konstrukcyjny jest zabezpieczony od tzw. katastrofy postępującej - w
przypadku zniszczenia dowolnej podpory układ pozostałych pozostaje stabilny i
zniszczenie nie rozprzestrzenia się na inne elementy.
W części północnej pirsu zlokalizowano wieżę do obsługi ruchu samolotów. Jest
ona niesymetryczna w planie i z tego powodu wychylona trwale o 20 mm. Jej układ konstrukcyjny obliczono jako pracujący
przestrzennie o wychyleniu maksymalnym od sił poziomych 7 mm.
Jerzy Błażeczek
Przekrój
pionowy fasady Terminalu 2. Oznaczenia:1 - pomost stalowy. Podpory
dla dźwigarów nośnych stanowią przeguby ze sworzniami, umożliwiając po jednej
stronie obrót, zaś po drugiej obrót i przesuw. Blachy przegubów podporowych
mocowane są do żelbetu na kołki wklejane; 2 - szyba zespolona:
współczynnik przenikania ciepła U< 1,1 W/m2K, współczynnik
całkowitej transmisji energii g<39 %, wskaźnik izolacyjności
akustycznej Rw>40 dB3 - świetlik, parametry szyby jw.;
4 - panele aluminiowe; 5 - kanał nawiewu powietrza na
szybęP1:blacha aluminiowa 3 mm, folia paroprzepuszczalna
wełna mineralna 90 kg/m3, 120 mm, folia paroszczelna blacha
trapezowa
Terminal 2 - konstrukcja zadaszenia i strop poziomu +1.
Konstrukcja stropu mieszana - na fragmencie podciągowo-słupowa na siatce 19,20
x 9,60 m, na pozostałym fragmencie - płytowo-słupowa na siatce
9,60 x 9,60 m
"Architektura 10
(133) 2005"
Zdjęcia Estudio Lamela