Założenia do przekształceń układu komunikacyjnego w centrum Warszawy
Opracowanie obejmuje obszar ograniczony ulicami: Anielewicza, Andersa,
Królewską, Krakowskie Przedmieście, Nowy Świat, Żurawią, Kruczą, Piękną,
Poznańską, Wspólną, Chałubińskiego, Al. Jana Pawła II, Twardą.
Wyznaczone granice analizy obejmują ponad 200 ha terenów w rejonie
skrzyżowania głównych osi komunikacyjnych centrum Warszawy:
- pas terenów po obu stronach ciągu ulic Marszałkowska-Andersa - na odcinku
ponad 3,5 km od pl.Konstytucji do ul.Anielewicza,
- tereny pomiędzy poprzecznymi osiami W-Z Al. Jerozolimskich i ul. Świętokrzyskiej -
na odcinku ponad 1,5 km od Traktu Królewskiego do ciągu Chałubińskiego-Jana
Pawła II, ze znacznym "marginesem", sięgającym na północy do ul. Twardej i
Królewskiej, a na południu - do ul. Wspólnej i Żurawiej.
Stan istniejący (2014)
W stanie istniejącym obsługa obszaru centrum I linią metra nie jest prawidłowa, występuje zbyt duże oddalenie stacji
od celów podróży, wpływające na zbędne wydłużenie czasu podróży pasażerów
komunikacji zbiorowej. Centralny odcinek II linii metra będzie miał duże
znaczenie dla połączenia strony praskiej z lewobrzeżnym centrum Warszawy. W
miarę przedłużania w przyszłości w kierunku zachodnim na Bemowo oraz północnowschodnim
na Targówek i Bródno, II linia metra będzie przejmować coraz większe
potoki pasażerskie w dojazdach do centrum Warszawy z tych kierunków.
Trasy tramwajowe przebiegające głównymi osiami wschód - zachód: Al. Solidarności
i Al. Jerozolimskimi stanowią obecnie silne ciągi transportu pasażerskiego. Po
uruchomieniu II linii metra rola trasy tramwajowej w Al. Solidarności w miarę
wydłużania metra na zachód będzie spadać. W przypadku Al. Jerozolimskich trasa
łącząca Rondo Wiatraczna z Pl. Zawiszy pozostanie nadal bardzo ważnym
połączeniem do centrum Warszawy. Trasy tramwajowe w Al. Jana Pawła II i w ciągu Andersa - Marszałkowska mają
zróżnicowane funkcje. Ze względu na metro w korytarzu ul. Marszałkowskiej tramwaj
pełni tam funkcję uzupełniającą. Tramwaj w Al. Jana Pawła II
stanowi silną oś transportową, której rola nie będzie spadać.
Ruch pieszy na skutek zachowywania w centrum rozwiązań dla ruchu
samochodowego z lat 70-tych XX w. (pkt. 3.4) jest utrudniony. Realne rozwiązania
dla ruchu pieszego rozmijają się ze współczesnymi zasadami traktowania ruchu
pieszego w centrum, powodując w połączeniu ze zbyt dużymi odstępami
przystanków transportu zbiorowego zmniejszanie atrakcyjności tego obszaru, co jest
niekorzystne dla jego funkcjonowania.
Rozwiązania dla ruchu samochodowego w centrum Warszawy zostały ukształtowane
w latach 70-tych XX wieku, według zasad z lat 60-tych. Dominowało podejście
preferujące zapewnianie najlepszych warunków ruchu pojazdów, osiągane przez
rozwiązania bezkolizyjne (węzeł przy Dw. Centralnym), segregację ruchu rozumianą
jako eliminowanie ruchu pieszego z poziomu terenu (przejścia podziemne, a poza
centrum kładki nad jezdniami). Charakterystyczne jest preferowanie ruchu
przejazdowego (tranzytowego) przez centrum.
|
|
Propozycje zmian
Poza głównymi ciągami komunikacyjnymi klasy zbiorczej, do których zaliczono:
ciąg Marszałkowska - Andersa, Al. Jerozolimskie, ciąg Chałubińskiego - Al. Jana
Pawła II, Al. Solidarności, ul. Królewską, ul. Świętokrzyską, ul. Kruczą na południe od
Al. Jerozolimskich oraz ul. E. Plater na północ od Al. Jerozolimskich pozostałe ulice
proponuje się objąć strefą ruchu uspokojonego z ograniczeniem prędkości do 30
km/h.
Zaproponowano następujące główne działania na rzecz zwiększenia wygody ruchu
pieszego i likwidacji barier dla pieszych:
- Zwiększenie liczby przejść dla pieszych w poziomie terenu z sygnalizacją świetlną,
do osiągnięcie rytmu przejść dla pieszych co 150 m, (ciąg Andersa - Marszałkowska,
Al. Jerozolimskie), nie więcej niż 300 m na ciągu Chałubińskiego - Jana Pawła II.
- Poszerzenie przestrzeni wolnej od samochodów na ulicach zbiorczych przez
zawężenie jezdni o 1 pas ruchu w każdym kierunku (ul. Marszałkowska, Al.
Jerozolimskie) oraz częściową lub całkowitą eliminację parkowania.
- Na ulicach lokalnych wewnątrz obszaru ograniczonego ulicami Królewską -
Krakowskie Przedmieście - Nowy Świat - al. Jerozolimskie - Marszałkowska
poszerzenie chodników, częściowo kosztem szerokości jezdni a częściowo poprzez
eliminację parkowania, zwykle po jednej stronie ulicy.
Dla prawidłowej obsługi komunikacyjnej obszaru centrum Warszawy niezbędne jest
dokończenie budowy I linii metra w planowanym kształcie czyli uzupełnienie I linii
metra o stacje Plac Konstytucji i Muranów. Zachowanie priorytetu dla transportu
zbiorowego proponuje się zrealizować przez zastosowanie torowiska tramwajowoautobusowego
na ulicy Marszałkowskiej odc. Pl. Konstytucji - Królewska oraz przez
zachowanie wydzielonych pasów autobusowych w Al. Jerozolimskich oraz na ul.
Królewskiej odc. Marszałkowska - Pl. Piłsudskiego. Ponadto w celu zwiększenia
dostępności przyległych obszarów oraz poprawy dostępności przystanków
komunikacji zbiorowej proponuje się dodanie 3 przystanków tramwajowych na ciągu
Andersa - Marszałkowska na odc. Anielewicza - Al. Jerozolimskie, co pozwoli
uzyskać rytm odstępu przystanków tramwajowych na tym ciągu na całym odcinku od
ul. Anielewicza do Pl. Konstytucji około 300 m.
Gęstość skrzyżowań oraz ich rozwiązania (dopuszczone relacje skrętne) powinny
preferować ruch dojazdowy do obszaru w stosunku do niepożądanego ruchu
przejazdowego (tranzytowego) przez obszar centrum.
Zaproponowano nowe skrzyżowania (zgodnie z planami miejscowymi):
- na ul. Marszałkowskiej z ul. Nowogrodzką, z ul. Złotą, w rejonie ul. Sienkiewicza, z
jezdnią Placu Żelaznej Bramy (z relacją lewoskrętną z południa na zachód), z ul.
Senatorską (pełne skrzyżowanie ze wszystkimi relacjami, w tym na wprost
Elektoralna - Senatorska), ponadto na skrzyżowaniu z ul. Świętokrzyską
zaproponowano uwzględnienie relacji lewoskrętnych z ul. Marszałkowskiej w ul.
Świętokrzyską.
- w Al. Jana Pawła II przy ul. Złotej (relacja skrętu w lewo z południa na zachód)
- w Al. Jerozolimskich z ul. Pankiewicza z relacją lewoskrętną z ul. Pankiewicza na
zachód w Al. Jerozolimskie.
Na skrzyżowaniu ul. Kruczej z ul. Widok zaproponowano umożliwienie relacji
lewoskrętnej z południa na zachód w ul. Widok.
Na sieci ulic zbiorczych zaproponowano jako zasadę prowadzenie dwukierunkowych
dróg rowerowych poza jezdniami, przeważnie po obu stronach ulicy. Wyjątkowo
dopuszczono na niektórych odcinkach drogi rowerowe tylko po jednej stronie ulicy
lub jednokierunkowe po obu stronach ulicy. W strefach ruchu uspokojonego 30 km/h
ruch rowerowy będzie odbywał się bez ograniczeń na jezdniach z ruchem
samochodowym.
Zapraszamy do zapoznania się z pełną wersją analizy zakresu przekształceń układu komunikacyjnego dla centrum Warszawy, którą zamieszczamy poniżej.
|
W dokumencie m.in.:
ANALIZA STRUKTURY OBSZARU
OBSŁUGA KOMUNIKACYJNA OBSZARU CENTRUM W STANIE ISTNIEJĄCYM
KONCEPCJA PRZEKSZTAŁCEŃ UKŁADU KOMUNIKACYJNEGO CENTRUM WARSZAWY
ROZWIĄZANIA GŁÓWNYCH CIĄGÓW
PROPOZYCJE ETAPOWANIA PRZEKSZTAŁCEŃ UKŁADU KOMUNIKACYJNEGO CENTRUM WARSZAWY
Celem opracowania jest określenie założeń i zakresu przekształceń układu komunikacyjnego w centrum
Warszawy, służących poprawie jego walorów użytkowych dla użytkowników
niezmotoryzowanych oraz poprawie jakości przestrzeni publicznych.
Opracowanie dotyczy stanu istniejącego (październik 2014) oraz rozwiązań
przyszłościowych z wydzieleniem etapu do roku 2020 oraz po roku 2020.
Struktura funkcjonalno-przestrzenna obszaru ukształtowana została w latach
powojennej odbudowy, gdy jako szkielet centrum przyjęto przedwojenny,
anachroniczny układ ulic (z modyfikacją tras N-S i W-Z oraz rejonów MDM i
Muranowa). W latach 60-tych i 70-tych utrwalony został podział centrum Warszawy
na chroniony układ "Ściany Wschodniej" i ekstensywnego zagospodarowania między
ul. Marszałkowską, Królewską, Traktem Królewskim i Al. Jerozolimskimi, oraz
"rozwojowy" Zachodni Rejon Centrum Warszawy (ZRCW) na zachód od ul.
Marszałkowskiej, gdzie dopuszczono lokalizację "nowoczesnych" wieżowców.
Zasady i układ skrojony dla epoki przedmotoryzacyjnej i ubogich usług miasta
przemysłowego potwierdzano w kolejnych planach ogólnych.Przyjęte zasady kształtowania miasta przez ekstensywną zabudowę na rzadkiej
siatce ulic powodują nierozwiązywalne problemy komunikacyjne, kumulujące się w
centrum. Procesy rozpraszania zespołów usługowych i biurowych na obrzeża
centrum i peryferia zasadniczo obniżają atrakcyjność i konkurencyjność
analizowanego obszaru, zwłaszcza, że wyłączono z analiz reprezentacyjne centrum
władz państwowych i symboliki narodowej oraz główny zespół historycznych atrakcji
turystycznych.
|