Regionalna Dyrekcja Ochrony Środowiska w Warszawie

Droga krajowa nr 7 pomiędzy Płońskiem a Czosnowem jest jednym z najbardziej obciążonych ruchem odcinków drogowych w województwie mazowieckim. W stanie istniejącym droga ta posiada przekrój 2×2. Na odcinku od Płońska do km 320+639 jest drogą klasy głównej przyspieszonej (GP), a na pozostałym odcinku klasy ekspresowej (S).

Droga, pomimo posiadania przekroju dwujezdniowego, jest niebezpieczna. Na odcinku o klasie GP występują liczne skrzyżowania w jednym poziomie, na których ruch regulowany jest światłami. Na odcinku o klasie S droga posiada bardzo zniszczoną nawierzchnię z licznymi odkształceniami, która w znaczny sposób wpływa na spadek komfortu jazdy i bezpieczeństwa ruchu.

Odcinek drogi ma duże znaczenie gospodarcze, regionalne jako łącznik komunikacyjny obsługujący ruch pomiędzy Warszawą a północną i północno-wschodnią częścią województwa, oraz ponadregionalne, gdyż przenosi duży ruch związany z Kujawami, Pomorzem i Mazurami. Ponadto odcinek ten jest elementem międzynarodowego szlaku E77.

SISKOM – Stowarzyszenie Integracji Stołecznej Integracji przekazuje następujące uwagi dotyczące rozbudowy DK7 pomiędzy Płońskiem a Czosnowem:

1. SISKOM widzi pilną potrzebę rozbudowy drogi krajowej nr 7 do parametrów drogi ekspresowej.

2. Jako najlepszy z rozpatrywanych wariantów należy uznać wariant 2. Rozbudowa drogi w tym wariancie jest w stanie zapewnić odpowiednie bezpieczeństwo ruchu i dużą przepustowość przy optymalnych kosztach inwestycji.

3. SISKOM z wielkim zadowoleniem przyjął informację, że cały odcinek planowanej drogi ekspresowej S7 pomiędzy Płońskiem a Czosnowem ma posiadać przekrój 2×3. Rozbudowa do takiego przekroju jest w pełni uzasadniona biorąc pod uwagę obecne i prognozowane natężenie ruchu na drodze (pomiędzy 60 a 80 tys. pojazdów na dobę w roku 2030). Rozbudowa drogi do trzech pasów w każdym kierunku jest jedynym logicznym rozwiązaniem gwarantującym zachowanie odpowiednich poziomów swobody ruchu, co w znacznym stopniu zmniejszy jej negatywne oddziaływanie, emisję hałasu i spalin.

4. Celem zminimalizowania negatywnego oddziaływania na wody powierzchniowe i podziemne, należy zaprojektować odwodnienie drogi w postaci szczelnych rowów odwadniających i szczelnych zbiorników retencyjno-infiltracyjnych. Odprowadzenie wód opadowych z jezdni do naturalnych cieków wodnych powinno się odbywać wyłącznie po ich oczyszczeniu. Tyczy się to szczególnie odwodnienia przeprawy mostowej przez Wisłę oraz obszarów występowania ujęć wód podziemnych.

5. Celem zapewnienia migracji zwierząt wszystkie obiekty inżynierskie nad ciekami wodnymi powinny posiadać odpowiednią długość i prześwit. Konieczne jest pozostawienie przynajmniej trzymetrowych wydzielonych szlaków wyniesionych ponad lustro wody.

6. Trasa przetnie jeden ważny korytarz ekologiczny, znajdujący się pomiędzy kilometrem 328 a 333, łączący Puszczę Kampinoską z Wisłą. W tym miejscu należy zlokalizować odpowiednią liczbę przejść dla dużych i średnich ssaków. Dokładna lokalizacja przejść dla zwierząt powinna być wskazana przez doświadczonych przyrodników (np. pracowników naukowych Kampinoskiego Parku Narodowego).

7. Przeprawa przez Wisłę powinna pozostać w postaci mostu belkowego. Taka konstrukcja będzie mieć minimalny wpływ na migrujące ptaki.

8. Wydaje się być konieczne zaprojektowanie dodatkowego przejścia, o szerokości przynajmniej 100 metrów, dla zwierząt migrujących pod mostem wzdłuż Wisły po stronie Zakroczymia.

Uprzejmie prosimy o pozytywne rozpatrzenie naszych wniosków.